Rozstrzygnięciawojny w obronie Konstytucji 3 Maja (wojna polsko-rosyjska 1792 roku) doprowadziły ostateczniedo obalenia Ustawy Rządowej z 3 maja 1791roku. Konstytucja 3 Maja utraciła moc 23 listopada 1793 roku. Walki zRosją zakończyły się II rozbiorem Polski. Przez 123lata niewoli Ustawa Rządowa z 3 maja 1791 roku Rewolucja francuska, Wielka Rewolucja Francuska [1], także wielka rewolucja – okres w historii Francji w latach 1789–1799, w którym doszło do głębokich zmian polityczno-społecznych i obalenia monarchii Burbonów . Odpowiedź: Konstytucja 3 Maja,ustawa zasadnicza z 1791r uchwalona na Sejmie Czteroletnim przez stronnictwo patriotyczne jako rezultat kompromisu ze stronnictwem królewskim,bedącą wynikiem dążeń do naprawy stosunków wewnetrznych w Rzeczypospolitej po 1 rozbiorze,ustalajaca podstawy ustroju nowozytnego w Polsce.Jej wstepnym etapem było Wypowiedź Tomasza Nałęcza --- współczesnego historyka. Bilans rządów Sejmu w latach 1922–1926 ciągle budzi emocje publicystów i kontrowersje wśród historyków. Jedni uważają, że w maju 1926 roku demokracja w Polsce została zamordowana. Inni są zdania, że zmarła śmiercią naturalną, a czyn Marszałka tylko skrócił agonię. Sejm Wielki i Konstytucja 3 maja – reformy Sejmu Wielkiego Na co będę zwracać uwagę: - jakie były najważniejsze postanowienia Konstytucji 3 maja, - dlaczego doszło do konfederacji targowickiej i co było jej skutkiem, - jakie terytoria Rzeczpospolita utraciła po drugim rozbiorze. inspirasi tata letak foto polaroid di dinding. Konstytucja 3 maja – uchwalona została 3 maja 1791 roku. Konstytucja 3 maja regulowała prawo RON, wprowadzając ład do zanarchizowanych rządów magnaterii. Autorami Konstytucji 3 maja byli Król Stanisław August Poniatowski, Ignacy Potocki i Hugo Kołłątaj. Nie obeszło się bez przeszkód podczas obrad w trakcie których uchwalono Konstytucję. W czasie obrad Sejmu Czteroletniego wielu posłów, pracujących na zlecenie państw ościennych (Rosji, Prus czy Austrii) , sprzeciwiało się powołaniu ustawy zasadniczej. Okazja nadarzyła się 3 Maja 1791 roku, wówczas wielu przeciwników konstytucji nie powróciło jeszcze z Wielkanocnego urlopu. Po siedmiogodzinnych obradach Sejm zatwierdził konstytucję, a król Stanisław August Poniatowski ją podpisał. Twórcy Konstytucji 3 Maja określili ją jako „ostatnią wolę i testament gasnącej Ojczyzny”. Konstytucja 3 Maja –najważniejsze zmiany w prawie. Konstytucja wprowadzała trójpodział władzy na ustawodawczą, wykonawczą i sądowniczą. Ograniczała immunitety prawne oraz przywileje szlachty zagrodowej, tak zwanej gołoty. Celem ograniczeń względem szlachty było zapobieżenie możliwości przekupstwa, biednego szlachcica przez agentów obcego państwa. Konstytucja potwierdzała też przywileje mieszczańskie nadane w akcie prawnym z 18 kwietnia 1791 roku. Według tego aktu, mieszczanie mieli prawo do bezpieczeństwa osobistego, posiadania majątków ziemskich, prawo zajmowania stanowisk oficerskich i stanowisk w administracji publicznej a także prawo nabywania szlachectwa. Miasta miały prawo do wysłania na Sejm 24 plenipotentów jako swoich przedstawicieli, którzy mieli głos w sprawach dotyczących miast. Akt ten obejmował pospólstwo opieką prawa i administracji rządowej. Konstytucja 3 maja znosiła takie „narzędzia władzy szlacheckiej” jak liberum veto, konfederacje, sejm skonfederowany oraz ograniczała prawa sejmików ziemskich. W dniu ustanowienia Konstytucji 3 maja przestaje istnieć Rzeczpospolita Obojga Narodów a w jej miejsce zostaje powołana Rzeczpospolita Polska. Zniesiona zostaje też wolna elekcja, która w wieku XVIII w ogóle się nie sprawdziła, jej miejsce zastępuje władza dziedziczna, którą po śmierci Stanisława Augusta Poniatowskiego miał przejąć władca z dynastii Wettynów. Aby czuwać nad bezpieczeństwem wprowadzono stałą armię, której liczebność miała sięgać 100 tysięcy żołnierzy, oraz ustanowiono podatki w wysokości 10% dla szlachty i 20% dla duchowieństwa – gołota, mieszczanie i chłopi byli zwolnieni z płacenia podatku. Katolicyzm został uznany za religię panującą, jednocześnie zapewniono swobodę wyznań, choć apostazja wciąż była uznawana za przestępstwo. Aby Konstytucja była zawsze aktualna co 25 lat miał się zbierać Sejm Konstytucyjny, który miałby prawo zmienić zapisy w konstytucji. Uchwalenie Konstytucji 3 maja – obraz Jana Matejki, 1891 Konstytucja 3 maja – trójpodział władzy Władzę ustawodawczą posiadał dwuizbowy parlament. W skład parlamentu wchodziła Izba Poselska na którą składało się 204 posłów (szlachta ziemiańska) oraz 24 plenipotentów reprezentujących miasta królewskie. Oraz Izba Senacka (132 członków), w której mogli zasiadać, senatorowi, wojewodzie, kasztelani, ministrowie oraz biskupi. Władzę wykonawczą posiadała rada królewska w skład której wchodzili Król jako przewodniczący, pięciu ministrów, prymas Polski (jako przewodniczący Komisji Edukacji Narodowej), oraz bez prawa głosu następca tronu, marszałek sejmu i dwóch sekretarzy. Ministrowie choć byli powołani przez Króla odpowiadali przed sejmem. Konstytucja 3 maja wprowadzała pięciu ministrów – ministra policji, ministra pieczęci (spraw wewnętrznych), ministra pieczęci spraw zagranicznych, ministra belli (wojny) i ministra skarbu. Akty prawne wydawane przez króla, wymagały kontrasygnaty ministra. Utrzymano zasadę mówiącą ,że król „nic sam przez się nie czyniący, za nic w odpowiedzi narodowi być nie może”. Obalenie Konstytucji 3 Maja i Konfederacja Targowicka Konstytucja 3 maja przetrwała czternaście miesięcy, prawa jego wprowadzała do zdemoralizowanej przez przywileje Rzeczpospolitej, były nie do zaakceptowania przez warstwę magnacką. To oni obok szlachty zagrodowej stracili najwięcej. Z dniem kiedy tzw gołota, została odsunięta od władzy państwowej, magnateria często na zlecenie agentów pruskich czy rosyjskich nie mogła kupczyć ustawami, czy zgłaszać liberum veto ustami przekupionych posłów. W dniu 27 kwietnia 1792 roku w Petersburgu zawiązała się konfederacja później nazwana targowicką. Należeli do niej Szczęsny Potocki, Ksawery Branicki i Seweryn Rzewuski. Na ich „prośbę” połączone siły targowiczan 20 tysięcy i armii rosyjskiej w liczbie 97 tysięcy wkroczyły do Polski. Król zdołał wystawić tylko 37 tysięczną armię składającą się z rekrutów. Mimo kilku wygrany bitew , kiedy wojska rosyjskie dotarły pod Warszawę, król zdecydował się na kapitulację i przyłączenie do targowiczan. Armia polska poszła w rozsypkę a sen o wolności umarł na kolejny wiek. Święto Narodowe Konstytucji 3 maja Święto Konstytucji 3 maja obchodzono do ostatniego rozbioru. Świętowanie 3 Maja było zakazane we wszystkich zaborach, dopiero po I WŚ kiedy Polska odzyskała niepodległość Święto Konstytucji 3 maja zostało wznowione. Podczas II WŚ w czasie okupacji niemieckiej i radzieckiej Święto zostało zdelegalizowane. Dopiero w 1981 roku władza ludowa zezwoliła na obchody 3-majowe. Od 1989 roku Święto Konstytucji 3 maja – znów jest świętem narodowym a od 2007 roku obchodzone jest również na Litwie. Konstytucji 3 maja - ciekawostki Uwaga! Poniższe ciekawostki, mogą nie odpowiadać współczesnemu kluczowi edukacji narodowej. Używasz ich na własną odpowiedzialność. twórcą Konstytucji 3 maja był wolnomularz Hugo Kołłątaj co trzeci sygnatariusz Konstytucji 3 maja należała do lóż wolnomularskich - byli to Król Stanisław August Poniatowski, marszałek Sejmu Czteroletniego Ignacy Potocki, marszałek Konfederacji Litewskiej Kazimierz Nestor Sapieha, Prymas Michał Poniatowski Konstytucja 3 maja została napisana w krótkim czasie i zbiegła się z Rewolucją Francuską również przygotowaną przez wolnomularzy. Istnieje podejrzenie, że Królestwo Polskiego zostało poświęcone aby uratować Republikę. Konstytucja 3 maja oddawała na wieczność tron polski, niemieckiej dynastii Wettynów, z której każdy następca tronu począwszy od Augusta II Mocnego, był masonem. Konstytucja wprowadzała kazus majątkowy, odbierając tym samym prawo do głosu biednej ale konserwatywnej szlachcie. zapis o katolicyzmie jako religii panującej, miał jedynie uciszyć tą część posłów, która do lóż masońskich nie należała. Wolnomularze nie zamierzali respektować tego prawa. Wszak za przynależność do lóż masońskich groziła ekskomunika. Sygnatariusze Konstytucji 3 maja, którzy byli wolnomularzami, w krótkim czasie przyłączyli się do Konfederacji Targowickiej, założonej przez innego wolnomularza Stanisława Szczęsnego Potockiego, który stanął na czele przewrotu. zapytał(a) o 09:49 Skutki konstytucji 3 maja ? Jakie są skutki konstytucji 3 maja? pls mam na teraz Odpowiedzi blocked odpowiedział(a) o 09:51 *został podział na korone i Litwę*likwidacja instytucji np. wojska, skarbu*zniesiono liberum veto*zniesiono wolną elkcje*wprowadzono tron dziedziczny*liczebność armi miała wzrosnoć do 100 tys. zołnierzy*mieszkańcy miast otrzymali prawa i przywileje szlachty*posłów wybierano na 2 lata*władzę ustawodawczą pełnił sejmna brailny już to jest wrr Niyakh odpowiedział(a) o 10:04: dzk Uważasz, że znasz lepszą odpowiedź? lub Konstytucja 3 Maja przyjęła zasadę suwerenności Narodu i jego zwierzchnictwa oraz zasadę trójpodziału władzy, wprowadzoną przez Monteskiusza. Konstytucja utrzymała podział stanowy społeczeństwa. Uznała przywileje szlachty oraz szlacheckie swobody za „niewzruszone”. Przywileje konstytucja przyznała także przedstawicielom stanu mieszczańskiego. Dotyczyły one głównie prawa do nabywania dóbr oraz obejmowały zakaz więzienia mieszczanina bez sądowego wyroku. Mieszczanie uzyskali także prawo do piastowania urzędów państwowych. Umożliwiono im również nobilitację. Chłopi zostali wzięci pod opiekę rządu oraz prawa krajowego. Nie nadawała konstytucja chłopom wolności osobistej. Wyjątkiem byli zbiegli chłopi, którzy zdecydowali się powrócić do kraju. Wolność osobistą zagwarantowano również chłopom z innych państw, którzy zamierzali się osiedlić na terenie Polski. Konstytucja 3 Maja utrzymała dwuizbowy sejm wraz z jego stanowym charakterem. Izba Poselska składała się z 204 posłów, których wyłaniano no sejmikach przedsejmowych. Ustalono, że z każdej z trzech prowincji wybranych będzie 68 posłów. W skład komicji rządowych wchodzili przedstawiciele miast w liczbie 24. Mogli występować na sejmowym forum w sprawach dotyczących miast. Konstytucja uznawała posłów za reprezentantów całego narodu. W tej sytuacji swoją moc utraciły sejmikowe instrukcje. Sejm miał obradować w permanencji, a posłowie otrzymywali mandaty na całą kadencję sejmu, która trwała dwa lata. W tym czasie mogły się także odbywać nadzwyczajne sesje sejmowe. Obradom izby niższej sejmu przewodniczył marszałek, regulamin mówił o możliwości powołania komisji tzw. deputacji. Obrady sejmu mogły trwać 70 dni, jednak z możliwością przedłużenia tego terminu na kolejne 30 dni. Aby usprawnić obrady izby, projektu ustaw sejmowych były odsyłane do komisji, które rozpoczynały nad nimi dyskusje. Konstytucja wprowadził zasadę głosowania większością głosów. Porównując pozycję obu izb parlamentu, zauważamy ich nierówność, na niekorzyść Senatu. Rola dominująca przypadła Izbie Poselskiej. Do kompetencji polskiego sejmu należało głównie ustawodawstwo, nakładanie nowych podatków, zawieranie traktatów międzynarodowych oraz sprawowanie kontroli nad władza wykonawczą. Aby uniemożliwić częste zmiany konstytucji, ustawa zasadnicza przyjmowała, że rewizja jej postanowień może zostać dokonana tylko w trakcie obrad nadzwyczajnego sejmu konstytucyjnego, który zbierać się będzie co 25 lat. Ograniczeniu uległa liczebność członków izby wyższej sejmu. W skład Senatu wchodzili: 102 senatorów świeckich oraz biskupi i 30 ministrów. Przyjęto zasadę, że po śmierci króla Stanisława Augusta Poniatowskiego, senatorowie zostaną powołani przez sejmiki z podwójnej liczby kandydatów. Obok liczby senatorów ograniczeniu uległy również uprawnienia Senatu. Izbie tej pozostawiono prawo weta zawieszającego w stosunku do uchwał Izby Poselskiej z dziedziny praw politycznych, cywilnych i karnych. Konstytucja pozbawiła monarchy statusu odrębnego stanu sejmującego. Nie mógł on także od tej pory sankcjonować ustaw. Utrzymano jedynie prawo inicjatywy ustawodawczej, z której korzystał wraz ze Strażą Praw. Do zadań króla należało nadal zwoływanie obrad sejmu. Otrzymał prawo nominacji wyższych urzędników państwowych oraz ministrów. Monarcha posiadał prawo łaski, któremu nie podlegały jednak sprawy z zakresu zbrodni stanu. Akty prawne przygotowane i uchwalone przez sejm, wychodziły w imieniu monarchy. Akty wydawane przez króla zostały obłożone wymogiem kontrasygnaty, czyli wymagały podpisu złożonego przez odpowiedniego ministra. Władza królewska w Polsce miała charakter dziedziczny w linii dynastii Wettinów. Po śmierci Stanisława Augusta Poniatowskiego na tronie miał zasiąść elektor saski Fryderyk August. Po wygaśnięciu dynastii specjalny sejm miał dokonać wyboru nowej dynastii rządzącej. U boku króla funkcjonował Gabinet Królewski, który zajmował się stosunkami z Kościołem katolickim, a także sprawami Wielkiego Księstwa Litewskiego. Działała także Kancelaria Wojskowa. W latach 90-tych XVIII wieku zostały utworzone polskie placówki dyplomatyczne w Anglii, Holandii, Danii, Szwecji, Rosji, Prusach, Austrii oraz w Watykanie. Konstytucja osłabiła pozycję monarchy na tle innych organów władzy państwowej. Ustawa zasadnicza utworzyła w państwie polskim rząd, który nosił nazwę Straży Praw. Jej przewodnictwo dożywotnio sprawował król. Straż Praw była swoistego rodzaju gabinetem, który kierował całą administracją państwową. Obok króla, jako przewodniczącego zasiadał w niej prymas, który jednocześnie pełnił funkcję przewodniczącego Komisji Edukacji Narodowej oraz pięciu ministrów. Sprawowali oni nadzór nad policją, pieczęcią, czyli nad sprawami wewnętrznymi państwa, trzeci z ministrów nad pieczęcią spraw zagranicznych, kolejny nad sprawami dotyczącymi wojny, piąty z ministrów nad skarbem i szósty był marszałkiem sejmowym, bez prawa głosu. Król mógł powoływać ministrów. Miało to miejsce podczas obrad sejmowych. Z chwilą gdy sejmujący nie wyrazili zgodny na daną osobę, król musiał w jej miejsce powołać inną. Do zadań Straży Praw należał nadzór nad przestrzeganiem prawa w kraju. Wydawane przez nią decyzje ukazywały się jako decyzje w imieniu króla, po dokonanej wcześniej kontrasygnacie. Konstytucja wymieniała cztery wielkie komisje rządowe: Edukacji Narodowej, Policji, Wojska i Skarbu. Wymienione komisje były wspólne dla Korony i Litwy. Nad nimi czuwała Straż Praw. Komisje miały charakter kolegialny i składały się z 14-15 komisarzy, których wybierał sejm na dwa lata. W konstytucji znalazły się również przepisy dotyczące wojska polskiego. W uchwale sejmowej przyjęto, że jego wielkość ma wynosić 100 tys. okazało się jednak, że aby zrealizować ten cel zabrakło środków. W tej sytuacji obniżono liczbę wojska do 65 tys. w 1788 r. powołano do życia Komisję Wojskową. Konstytucja 3 Maja nie określiła stosunku prawnego pomiędzy Polską a Litwą. Wielokrotnie w trakcie obrad sejmu wnoszono wnioski o zniesienie unii polsko-litewskiej. 20 października 1791 r. został wydany dokument pt. „Zaręczenie wzajemne Obojga Narodów”. Utrzymano w nim federacyjny charakter państwa, na zasadzie równości Litwy i Korony. W powyższym dokumencie uznano również podmiotowość Wielkiego Księstwa Litewskiego. Co trzeci sejm miał się odbywać w Grodnie. Na Litwie zostały zachowane urzędu centralne oraz skarb. W wyniku reform zaproponowanych przez Konstytucję 3 Maja Polska stała się nowoczesną monarchią konstytucyjną. Uchwalenie ustawy zasadniczej stało się podstawą do zmian ustrojowych jakie miały zachodzić w Polsce. Od dnia uchwalenia konstytucji do maja 1792 r. okres ten określany jest w historiografii jako ustrój Trzeciego Maja. Zwolennicy zmian byli przekonani, że odzyskana przez Polskę suwerenność ma stały charakter. Poparła ją również opinia publiczna, która nie zdawała sobie sprawy z zagrożenia ze strony Rosji. Dzień 3 Maja stał się najważniejszym dniem w polskim kalendarzu. Konstytucja jawiła się jako symbol dążeń o charakterze niepodległościowym oraz polskiej suwerenności. Historia Jak Polscy komuniści przygotowywali się do przejęcia władzy w powojennej Polsce? Dojście Hitlera do władzy Formy sprawowania władzy w starożytności Przyczyny dojścia do władzy bolszewików Demokracja szlachecka w Polsce Geneza demokracji szlacheckiejRozwój przywilejów szlacheckichSejm, jego funkcje i zadania, organizacjaTrzy stany sejmująceKonstytucja 3 maja wstępneOrganizacja władzy Konstytucja Księstwa Warszawskiego 1807Konstytucja Królestwa Polskiego 1815 r. Kategoria: Nowożytność Data publikacji: Autor: Przy tekście pracowali także: Anna Winkler (redaktor) Co roku obchodzimy ten dzień jako jeden z najważniejszych w historii Polski. Zdaniem prof. Andrzeja Chwalby - wcale nie ma czego świętować. O Konstytucji 3 maja zwykło się mówić w samych superlatywach. Podkreśla się jej pionierski charakter i postępowe podejście do wielu spraw. Profesor Andrzej Chwalba w swojej nowej książce „Zwrotnice dziejów. Alternatywne historie Polski” nie odbiera jej tych cech. Wyraźnie podkreśla, że „z tego dokumentu powinniśmy być dumni. Świadczył o naszym patriotyzmie, woli naprawy państwa i ambitnej wizji reformatorskiej”. Historyk zauważa jednak, że „król i czołowi działacze reformatorscy dali się ponieść atmosferze”. Ich brak wyobraźni politycznej doprowadził zaś… do II i III rozbioru Polski. Oto jak uzasadnia tę tezę: Rzeczpospolitą polsko-­litewską do grobu złożyli jej sąsiedzi, przede wszystkim Rosja. Ale to prawda, daliśmy jej świetny pretekst, niemal zmusiliśmy do interwencji. Gdyby 3 maja 1791 roku nie uchwalono konstytucji, Rosja nie miałaby powodu, by wkraczać zbrojnie do Polski i nie doszłoby do drugiego rozbioru. Nie wybuchłoby powstanie kościuszkowskie, które doprowadziło do wymazania Rzeczypospolitej z mapy Europy. Te wydarzenia stanowią niepodzielną całość. Konstytucja była kamieniem, który spowodował lawinę. Była prowokacją, na którą Rosja odpowiedziała tak, jak odpowiedzieć musiała, chroniąc swoje imperialne interesy. fot. Kazimierz Wojniakowski/domena publiczna Zdaniem profesora Andrzeja Chwalby uchwalenie konstytucji było prowokacją, która musiała spowodować twardą reakcję Rosji. Należało powiedzieć „stop” Profesor nie pozostawia również czytelnikom złudzeń co do nastrojów panujących w tym przełomowym momencie w Polsce. Konstytucja – wbrew temu, co wiele osób przyjmuje za pewnik – wcale nie spotkała się z entuzjastycznym przyjęciem. Było to wręcz, jak podkreśla krakowski badacz: wyzwanie rzucone zdecydowanej większości szlachty, która nie chciała żadnych poważniejszych zmian w ustroju. Reformatorzy, aby pokonać silną krajową opozycję i Rosję, musieliby dysponować potężnymi środkami militarnymi i wiernymi sojusznikami. Jaki był ostateczny efekt starcia z naszym wschodnim sąsiadem, wszyscy doskonale wiemy. Ale czy losy Rzeczpospolitej mogły potoczyć się inaczej? Zdaniem profesora Chwalby – tak. Należało zadowolić się dotychczasowymi osiągnięciami Sejmu Wielkiego: Mężowie stanu, racjonalni politycy z krwi i kości zatrzymaliby się w kwietniu 1791 roku. Krok po kroku kontynuowaliby reformy. Trzymaliby w zanadrzu gotowy dokument wprowadzający nowy ład ustrojowy w państwie i czekali na dogodny moment, by wcielić go w życie. […] Przecież dorobek sejmu przed 3 maja i tak był imponujący. W pewnym momencie należało powiedzieć „stop” i nie ryzykować utraty wszystkiego, co udało się osiągnąć. Jakie właściwie były zdobycze lat 1788-1791, o których mówi historyk? W pierwszej kolejności nałożono na szlachtę i duchowieństwo stały podatek. Dzięki niemu można było wreszcie sfinansować powstanie 65-tysięcznej regularnej armii. Zreformowano przy okazji administrację podatkową, która stała się znacznie bardziej efektywna. Zniesiono również – powołaną pod rosyjskimi bagnetami i kontrolowaną przez carskiego ambasadora – Radę Nieustającą. Uchwalono ponadto prawo o miastach, które dawało mieszczanom znacznie więcej przywilejów, oraz przeprowadzono gruntowaną reformę sejmików. Wszystko to pozwalało z optymizmem spoglądać w przyszłość. Zobacz również:Skutki rozbicia dzielnicowego. Czy bez testamentu Krzywoustego Polska stałaby się w XIII wieku mocarstwem?Reformacja za Zygmunta Augusta. Czy w Polsce mógł powstać kościół narodowy na wzór anglikańskiego?Stanisław August Poniatowski. Najważniejsze fakty o ostatnim polskim królu Niewykorzystana szansa? Ktoś zapewne powie, że brzmi to pięknie, ale koniec końców Rosja i tak nie pozwoliłaby na daleko idące reformy i zbytnią samodzielność dominium, jakim przez ostatnie kilkadziesiąt lat była Rzeczpospolita. Profesor Chwalba w „Zwrotnicach dziejów” wskazuje jednak na okoliczności, które i mimo to przemawiały na korzyść opcji „minimalistycznej”: Moglibyśmy rozwijać się i czekać na kolejną zmianę sytuacji międzynarodowej. I wtedy próbować kolejnych kroków na drodze do wzmocnienia państwa lub zrzucenia rosyjskiej kurateli. A okazja nadeszłaby dość szybko. Pojawiła się dobra koniunktura. Borowikowski/domena publiczna Czy gdyby Polska przetrwała do czasu objęcia władzy przez cara Pawła I miałaby szansę na dalsze reformy i odzyskanie suwerenności? Siedemnastego listopada 1796 roku zmarła w Petersburgu imperatorowa Katarzyna II Aleksiejewna […]. Syn imperatorowej, Paweł I, nie odziedziczył jej wielkości. I szczerze nienawidził matki. […] Skoro więc Katarzyna II zalecała twardy kurs wobec Polski, można się spodziewać, że Paweł I nie byłby przeciwny kolejnym reformom w Rzeczypospolitej. Nigdy nie dowiemy się jak potoczyłaby się historia, gdyby 3 maja nie uchwalono konstytucji, jednak argumenty profesora Andrzeja Chwalby przedstawione w „Zwrotnicach dziejów” na pewno dają do myślenia. A co Wy sądzicie na ten temat? Źródło: Ciekawostki to kwintesencja naszego portalu. Krótkie materiały poświęcone interesującym anegdotom, zaskakującym detalom z przeszłości, dziwnym wiadomościom z dawnej prasy. Lektura, która zajmie ci nie więcej niż 3 minuty, oparta na pojedynczych źródłach. Ten konkretny materiał powstał w oparciu o książkę: Andrzej Chwalba, Andrzej Harpula, Zwrotnice dziejów. Alternatywne historie Polski, Wydawnictwo Literackie 2019. Zobacz również Przyczyny wojny polsko-rosyjskiej: - ustanowienie konstytucji i przyjęcie ważnych dla kraju reform, - próby uniezależnienia się przez Rzeczpospolitą, - wewnętrzne spory w kraju (grupa przeciwników konstytucji), - szukanie przez grupy przeciwne reformom poparcia u Rosji. Przebieg wojny: - 1792 r. – podpisanie aktu konfederacji przez przeciwników reform (w Targowicy, przy poparciu Rosji), - Wkroczenie wojsk rosyjskich do Polski (1792), - Klęski wojska polskiego (nieliczne zwycięskie bitwy, np. pod Zieleńcami i Dubienką; dowodzący: ks. Józef Poniatowski, Tadeusz Kościuszko, - Przystąpienie króla Stanisława Augusta Poniatowskiego i członków Straży Praw do konfederacji targowickiej. Konsekwencje: - II rozbiór Polski (1793, Rosja, Prusy), - Opuszczenie Polski przez przywódców stronnictwa patriotycznego (Tadeusz Kościuszko, Ignacy Potocki, Stanisław Małachowski, Hugo Kołłątaj). Ważne wydarzenia: konfederacja targowicka – spisek magnacki zawiązany w celu obalenia reform Sejmu Czteroletniego i Konstytucji 3 maja (1791). Formalnie ogłoszona 14 maja 1792 w miasteczku Targowica na Ukrainie, faktycznie zawiązana w Petersburgu 27 kwietnia 1792. Przywódcy konfederacji, magnaci kresowi Potocki, Branicki, S. Rzewuski, S. Kossakowski dążyli do utrzymania starych struktur państwowych. Konfederaci zwrócili się o pomoc do Rosji, co wykorzystała Katarzyna II, wysyłając przeciwko Polsce 100-tysięczną armię. II rozbiór Polski – w 1793 roku Prusy i Rosja podpisały konwencję w sprawie II rozbioru Polski, który został zatwierdzony przez zdominowany przez targowiczan sejm grodzieński (1793). Ziemie zabrane: - Rosja: tereny dzisiejszej Ukrainy i Białorusi, - Prusy: Wielkopolska, Kujawy, płn. część Mazowsza, Gdańsk, Toruń Sejm w Grodnie – sejm zatwierdzający I rozbiór Polski; inne postanowienia: - Odwołanie wielu reform Sejmu Czteroletniego, - Odwołanie Konstytucji 3 maja, - Przywrócenie Rady Nieustającej, - Pozbawienie sejmu i króla realnej władzy. Ważne: Order Virtuti Militari – najwyższe polskie odznaczenie wojskowe. Ustanowiony przez króla Stanisława Augusta Poniatowskiego na pamiątkę zwycięstwa w bitwie pod Zieleńcami w wojnie polsko-rosyjskiej 1792. Powyższy materiał został opracowany przez Przeczytanie i zapamiętanie tych informacji ułatwi Ci zdanie klasówki. Pamiętaj korzystanie z naszych opracowań nie zastępuje Twoich obecności w szkole, korzystania z podręczników i rozwiązywania zadań domowych.

konstytucja 3 maja przyczyny przebieg skutki