Adwokat nie może także zaprzestać prowadzenia sprawy, kiedy klient nie zapłacił ustalonego honorarium. Zakaz dotyczy szczególnie uchylenia się od stawiennictwa na rozprawie. Kto jest tańszy adwokat czy radca prawny? Adwokat i radca prawny ustawowo mają określone stawki minimalne, są one właściwie identyczne dla obu tych zawodów. Radca prawny oraz adwokat zajmują się udzielaniem pomocy prawnej, aczkolwiek występują między nimi znaczne różnice, o których nie każdy wie, a o których zdecydowanie warto wiedzieć. Pierwszą zasadniczą różnicą jest to, że radca prawny nie zajmuje się sprawami karnymi i karno-skarbowymi - w tego typu sprawach pomaga tylko i Ciekawszą różnicą jest jednak fakt, że radca prawny może być zatrudniony na etacie, zaś adwokat pełni wyłącznie rolę zawodu zaufania publicznego, a czyni to prowadząc własną kancelarię adwokacką. Tak więc radca prawny nadal może pracować jako osoba oferująca pomoc prawną, której celem jest ochrona interesów Także radca lub adwokat musi mieć przed SN pełnomocnika. Pewien radca prawny został ukarany przez samorządowy sąd dyscyplinarny za naruszenie zasad etyki zawodowej. Nie zgodził się z tym orzeczeniem, ani z jego potwierdzeniem przez Wyższy Sąd Dyscyplinarny, więc postanowił złożyć kasację do Sądu Najwyższego. Radca prawny a adwokat. Czym się różnią? W praktyce zatem nie ma zasadniczo różnicy, czy osoba poszukująca pomocy prawnej wybierze usługi świadczone przez adwokata czy przez radcę prawnego, bowiem osoby wykonujące te zawody uprawnione są do udzielania pomocy prawnej w każdym obszarze prawa, jedynie indywidualnie mogą zadecydować o wyspecjalizowaniu się w danej dziedzinie – i inspirasi tata letak foto polaroid di dinding. Czym zajmuje się sędzia bądź prokurator wie najpewniej każdy. Jednak jaka jest różnica między mecenasem, adwokatem, radcą prawnym a prawnikiem? Często tych nazw zawodów używa się zamiennie, jednak nie zawsze jest to właściwe. Owszem, mają one ze sobą wiele wspólnego, lecz także wiele je dzieli. Radca prawny czy adwokat? Często zastanawiamy się, co będzie lepszym wyborem – konsultacja i poszukiwanie wsparcia u radcy prawnego czy u adwokata. Jeszcze kilka lat temu stanowiło to znaczącą różnicę, jednak od 2015 roku radcowie uzyskali identyczne umocowanie i kompetencje jak adwokaci. Czy to oznacza, że współpraca z nimi wygląda tak samo? Nie do końca. Otóż adwokat może nas reprezentować w sądzie bez jakichkolwiek ograniczeń. Natomiast radca prawny będzie mógł pełnić powyższe funkcje, pod warunkiem, że nie jest nigdzie zatrudniony. Jeśli jest zatrudniony nie może reprezentować klienta w sprawach karnych i karno-skarbowych. Pod pojęciem nigdzie kryją się głównie przedsiębiorstwa, bowiem radca wykonujący swą pracę na podstawie umowy cywilnoprawnej, zatrudniony w kancelarii radców prawnych lub też spółce, będzie mógł nas reprezentować w powyższych dwóch rodzajach spraw. Mimo pozornego zatrudnienia. Czytaj także w BUSINESS INSIDER Druga i za razem ostatnia różnica między radcą prawnym a adwokatem dotyczy stosunku zatrudnienia również. Otóż o ile z adwokatem możemy współpracować tylko i wyłącznie na podstawie umowy cywilnoprawnej, to radcę prawnego możemy zatrudnić, o ile oczywiście ktoś nie zrobił tego wcześniej. Okręgowa Izba Radców Prawnych Jeśli mamy wątpliwości czy dana osoba posiada niezbędną wiedzę i umocowanie do świadczenia usług pomocy prawnej, możemy to bez najmniejszego problemu sprawdzić. Wystarczy, że udamy się do siedziby Okręgowej Izby Radców Prawnych właściwej dla miejsca świadczenia usługi. Następnie po przedstawieniu podstawowych danych osoby, której pozycję chcemy zweryfikować, uzyskamy informację czy osoba ta figuruje w spisie Izby. Jak zostać radcą prawnym Podstawowe wymagania, jakie musi spełnić osoba ubiegająca się o status radcy prawnego określa Ustawa o radcach prawnych. Wedle jej zapisów radcą prawnym może zostać jedynie osoba, która spełnia łącznie trzy warunki – ukończyła wyższe studia prawnicze, odbyła obowiązkową trzyletnią aplikację radcowską oraz zdała egzamin kończący tę aplikację, przeprowadzony przez komisję powołaną przez Ministra Sprawiedliwości. Z tego wynika, że każdy radca prawny to prawnik, ale nie każdy prawnik to radca. Prawnikiem bowiem możemy nazwać każdą osobę mającą do czynienia z tą dziedziną, nawet studenta wydziału prawa. Kancelaria prawna a kancelaria radcy prawnego Jak to zwykle bywa, diabeł tkwi w szczegółach. Na pozór szyld nad wejściem do biura, mówiący o mieszczącej się tam kancelarii prawnej, kancelarii odszkodowawczej czy też kancelarii doradztwa prawnego, do złudzenia przypomina ten szyld, na którym widnieje napis „kancelaria radcy prawnego”. Często można się w ten sposób naciąć. Co prawda nie oznacza to, że osoby tam pracujące mają diametralnie mniejszą wiedzę i doświadczenie oraz czyhają tylko na nasze pieniądze, ale różnic jest całe mnóstwo. Kodeks Radcy Prawnego A wszystkie one sprowadzają się do zbioru zasad, który określany jest Kodeksem Radcy Prawnego. Każda osoba posiadająca tytuł radcy musi go przestrzegać, pod groźbą poważnych konsekwencji. Podstawowym obowiązkiem radcy jest zatem dożywotnie przestrzeganie tajemnicy postępowania. Oznacza to ni mniej ni więcej to, że radca nie ma najmniejszego prawa zdradzić choćby jednego szczegółu ze sprawy, którą mu powierzyliśmy. Tajemnica ta jest do tego stopnia posunięta, że radca ma nawet obowiązek odmowy składania zeznań przed organami ścigania, jeśli sprawa dotyczy jego klienta. Z obowiązku tego może go zwolnić jedynie nakaz sądu. Ponadto radcy prawni mają obowiązek posiadania ubezpieczenia OC, które zabezpiecza również interesy ich klientów, na wypadek wyrządzenia im szkody podczas świadczenia pomocy. Radca prawny nie może także świadczyć usług innej osobie, jeśli fakt ten stał by w opozycji do już zawartej umowy współpracy. Innymi słowy – nie może podjąć współpracy, która mogła by skutkować szkodą na rzecz już posiadanego klienta. Jak by tego było mało radcę prawnego można pociągnąć do odpowiedzialności dyscyplinarnej w ramach Izby, na przykład w sytuacji, kiedy niezbyt starannie wypełnia swoje obowiązki. Ile kosztuje praca radcy prawnego Koszty pracy radcy są bardzo zróżnicowane i zależą od naprawdę wielu czynników. Są nimi skomplikowanie sprawy, zakres działań i poświęcony czas. Inna będzie więc opłata za przygotowanie kilku pism, a inna za reprezentowanie klienta w sądzie. Ponadto na wysokość honorarium radcy prawnego wpływ ma jego doświadczenie oraz lokalizacja biura. Stawki maksymalne ciężko określić, jednak można opisać stawki minimalne. Te bowiem określone są w rozporządzeniu Ministra Sprawiedliwości. Zgodnie z jego zapisami cena minimalna za poradę dotyczącą rozwodu to koszt 360 zł, przygotowanie umowy to 300 zł, uchylenie wyroku sądu polubownego 1200 zł, przygotowanie pisma urzędowego od 200 zł, a porada w sprawie o naruszenie posiadania to 156 zł. Idąc tropem lokalizacji i doświadczenia radcy należy się liczyć z większymi wydatkami. Prowadzenie sprawy rozwodowej to od 500 do ok 3000 zł w zależności od ilości rozpraw. Samo napisanie pozwu rozwodowego w dużym mieście to wydatek od 150 zł wzwyż. Godzina spotkania u doświadczonego radcy w Warszawie do wydatek minimum 300 zł. Darmowa pomoc prawna Są jednak grupy, które mogą skorzystać w Urzędach Gminy i innych instytucjach z darmowej pomocy prawnej. Są to osoby starsze, niesamodzielne, pobierające świadczenia pomocy społecznej lub nie ukończyły 26 roku życia. Dokładny wykaz uprawnionych grup i potrzebnych do weryfikacji dokumentów można znaleźć na stronach internetowych jednostek świadczących darmową pomoc prawną. WARTO WIEDZIEĆ Polska należy do niewielu krajów w Europie, w których występuje dualizm zawodu prawniczego. Zawody adwokata i radcy prawnego łączy wiele, a różnic, po zmianach przepisów, jest kilka i nie są one znaczące. Zatem, radca prawny czy adwokat – do kogo zwrócić się o pomoc?Osoby niezwiązane ze środowiskiem prawniczym nie zauważają różnic pomiędzy zawodami radcy prawnego i adwokata. Kiedy jednak spotykają się z sytuacją, w której chcą skorzystać z pomocy prawnej, pojawiają się pytania – czy z naszym problemem lepiej poradzi sobie radca prawny czy adwokat oraz czy lepiej pójść do kancelarii adwokackiej czy kancelarii radcowskiej? Spis treściRadca prawny a adwokat – różnice pomiędzy profesjamiPrzed 1 lipca 2015 r. różnice między radcą prawnym a adwokatem były bardziej znaczące. Jeżeli prowadzona sprawa była związana z prawem administracyjnym, prawem pracy lub cywilnym, to nie miało to znaczenia, do kogo zwrócimy się o pomoc prawną czy reprezentację. Natomiast w sprawach prawnokarnych lub karnoskarbowym radca prawny nie mógł występować przed sądem (za wyjątkiem spraw o wykroczenia). Druga znacząca różnica przed zmianą przepisów dotyczyła stosunku pracy adwokata. Osoba wykonująca zawód adwokata nie mogła być zatrudniona na podstawie umowy o pracę, a jedyną dopuszczalną formą było prowadzenie przez nią własnej kancelarii adwokackiej lub działanie jako jej radca prawny może prowadzić wszystkie rodzaje spraw, a także występować przed sądem w przypadkach związanych z prawem karnym i karnoskarbowym jako obrońca. Jednak, jeżeli pozostaje on w stosunku pracy z innymi podmiotami, na podstawie umowy o pracę, w dalszym ciągu nie może prowadzić takich spraw (oznacza to, że w celu prowadzenia spraw karnych musi on prowadzić kancelarię radcowską). Natomiast adwokat, również aktualnie nie może zostać zatrudniony na podstawie umowy o pracę, a więc jest on zobligowany do prowadzenia kancelarii wykonujące wymienione zawody prawnicze zobowiązane są na sali sądowej do przestrzegania odpowiednich zasad ubioru. Właściwy strój, nazywany togą, uregulowany jest przez specjalne rozporządzenia ministra sprawiedliwości. Toga wygląda zawsze tak samo, jest to czarna suknia kończąca się powyżej kostek. Tym, co odróżnia zawody prawnicze, jest kolor żabotu przypinanego poniżej szyi. Adwokaci noszą pod szyją kolor zielony, natomiast radcy prawni kolor łączy zawody radcy prawnego i adwokata?Aby móc wykonywać zawód radcy prawnego lub adwokata, należy w pierwszej kolejności ukończyć studia prawnicze, następnie zdać egzamin, aby dostać się na aplikację, czyli swego rodzaju praktykę, która trwa w przypadku obu zawodów 3 lata. Po jej ukończeniu przystępuje się do czterodniowego egzaminu, który uprawnia do samodzielnego wykonywania prawni wykonują swój zawód na podstawie Ustawy o radcach prawnych z dnia 6 lipca 1982 r. Zawód adwokata reguluje natomiast ustawa – Prawo o adwokaturze z dnia 26 maja 1982 r. Zarówno adwokaci, jak i radcowie prawni, muszą również przestrzegać zasad etyki. Związani są oni odpowiednio postanowieniami Kodeksu Etyki Radcy Prawnego oraz postanowieniami Kodeksu Etyki wspomnianej już ustawy Prawo o adwokaturze, w art. 4 opisano czynności zawodowe wykonywane przez adwokatów. Wynika z niego iż „zawód adwokata polega na świadczeniu pomocy prawnej, a w szczególności na udzielaniu porad prawnych, sporządzaniu opinii prawnych, opracowywaniu projektów aktów prawnych oraz występowaniu przed sądami i urzędami”. Natomiast czynności zawodowe radców prawnych opisano w Ustawie o radcach prawnych w art. 4, gdzie zapisano, iż „wykonywanie zawodu radcy prawnego polega na świadczeniu pomocy prawnej”. Wynika z tego, że obie profesje niewiele od siebie różni, a zakres wykonywanych działań jest prawny i adwokat – zasady etyki i odpowiedzialnośćZarówno adwokaci, jak i radcy prawni, odpowiadają dyscyplinarnie za złamanie rygorystycznych zasad wykonywania zawodu ujętych w kodeksach etyki. Bardzo istotne w przypadku adwokatów i radców prawnych jest dochowanie tajemnicy zawodowej. Ma to duże znaczenie dla klientów, gdyż prowadzone sprawy często dotyczą ich osobiście. Na osobach wykonujących te zawody ciąży obowiązek zachowania w tajemnicy wszystkiego, czego dowiedzieli się w związku z udzieleniem pomocy prawnej. Zobowiązanie to istnieje również po zakończeniu umowy z danym klientem, a także w sytuacji, gdy z różnych względów adwokat lub radca prawny zakończy prowadzenie zarówno radcy prawni, jak i adwokaci, zobowiązani są do posiadania ubezpieczenia od odpowiedzialności cywilnej za szkody wyrządzone przy wykonywaniu czynności zawodowych. Ze względu na to, iż są to tzw. zawody zaufania publicznego, wymagana jest od ich przedstawicieli szczególna prawny czy adwokat – do kogo zwrócić się o pomoc?Jak już opisano wcześniej, niegdyś wybór radca prawny czy adwokat zależał od rodzaju sprawy. Aktualnie dla klienta wybór pomiędzy adwokatem a radcą prawnym nie ma większego znaczenia. Sprawy związane z wszelkimi dziedzinami prawa (prawa cywilnego, gospodarczego, własności intelektualnej, prawa pracy, ochrony danych osobowych czy sprawy karne) mogą być prowadzone przez osoby wykonujące zawód radcy prawnego oraz znaczenie aktualnie dla osoby poszukującej pomocy prawnej ma wybór właściwej kancelarii prawnej. Istotne jest to, aby prawnik posiadał doświadczenie w prowadzeniu danego typu spraw, a nie profesja, jaką reprezentuje. Dla klientów kancelarii nie ma żadnego znaczenia, czy reprezentuje ich adwokat czy radca prawny. Istotne jest to, czy konkretny prawnik jest ekspertem w sprawach z danego zakresu, np. prawa rodzinnego, handlowego czy własności jeżeli potrzebujemy doradztwa prawnego czy pomocy prawnej, pytanie nie powinno brzmieć – radca prawny czy adwokat? Właściwe powinno być to pytanie – jakiego prawnika wybrać? Najlepszą decyzją będzie wybór kancelarii prawnej, która ma bogate doświadczenie w prowadzeniu spraw danego rodzaju. Okoliczność, czy to będzie kancelaria adwokacka, czy radcowska, ma drugorzędne zainteresował Państwa opisany wyżej temat, zapraszamy do kontaktu z Kancelarią (tel.: +48 17 307 07 66, +48 12 307 09 88 lub e-mail: kancelaria@ oraz do umówienia spotkania w biurze Kancelarii w Rzeszowie lub Jaracz-WilkJestem adwokatem przy Okręgowej Radzie Adwokackiej w Rzeszowie. Ukończyłam studia na Wydziale Prawa i Administracji Uniwersytetu Rzeszowskiego na kierunkach prawo oraz administracja. Prowadzę sprawy rodzinne ze szczególnym uwzględnieniem spraw rozwodowych oraz alimentacyjnych. Zdobyte doświadczenie zawodowe wykorzystuję przeprowadzając również windykacje należności na rzecz Klientów Kancelarii. a Radca Prawny: czy stosunek pracy to jedyna różnica ? Spostrzeżenia ogólneW swym pierwotnym brzmieniu art. 1 ustawy o radcach prawnych określał zasady wykonywania tzw. obsługi prawnej przez radców oraz organizację ich samorządu. Radca prawny miał być dostosowanym do ustroju realnego socjalizmu prawnikiem wewnętrznym poszczególnych jednostek gospodarki uspołecznionej. Ustawa nawiązywała do uchwały nr 533 Rady Ministrów z 13 XII 1961 o obsłudze prawnej przedsiębiorstw państwowych i innych jednostek organizacyjnych[1]Monitor Polski 1961 nr 96 poz. 406. Świadczenie pomocy prawnej przez radcę obywało sie w ramach stosunku pracy[2]K. Kwapisz, Komentarz do art. 1 ustawy o radcach prawnych, Lexis Nexis- SIP LEX 2011, dalej cytowane jako: Komentarz z podaniem nr 1 ustawy o radcach prawnych uległ zmianie mocą ustawy z 22 V 1997 r. (Dz. U. Nr 75, poz. 471 z późn. zm.). Obecnie ustawa o radcach określa zasady wykonywania zawodu radcy a także organizację i sposób działania samorządu. Przynależność każdego radcy lub aplikanta radcowskiego do tego samorządu jego obligatoryjna. Samorząd w wykonywaniu swych zadań jest niezależny i podlega jedynie prawu Ustawa wskazuje, że zawód radcy prawnego polega na świadczeniu pomocy prawnej[3]Komentarz do art. 1. Analogie do adwokatury są tu prawny, podobnie jak adwokat, służy interesom wymiaru sprawiedliwości i zapewnieniu ochrony praw podmiotowych. Istotą obu zawodów prawniczych jest świadczenie pomocy prawnej. Ustawa o radcach prawnych w art. 7 daje przykładowe, informacyjne i będące superfluum, wyliczenie na czym owa pomoc prawna polega. Po ostatnich zmianach prawa dotyczących obrony w postępowaniu karnym zakres pomocy prawnej udzielanej przez adwokatów i przez radców został w zasadzie ujednolicony[4]Por. Komentarz do art. zawód adwokata jak i radcy prawnego są zawodami zaufania publicznego[5]Zob. np. P. Sarnecki, Radca prawny jako zawód zaufania publicznego. Radca Prawny 2002 nr 4/5 s. 22-29. Od osób zamierzających go wykonywać i wykonujących go wymaga się poza stosunkowo wysokimi kwalifikacjami merytorycznymi również pewnych cech moralnych., określanych jako nieskazitelność charakteru. Konieczne jest również podleganie korporacyjnym zasadom etyki o charakterze zjurydyzowanym (kodeksy etyki)[6]Por. Komentarz do art. wartością obu zawodów jest niezależność, będąca gwarancją efektywnej ochrony porządku prawnego, a zwłaszcza praw i wolności obywateli. Radca i adwokat muszą pozostawać wolni od wszelkich uwikłań mogących wpłynąć na ich swobodę wykonywania zawodu i zapewnienia ochrony prawnej. Zasadniczym obowiązkiem jest unikanie konfliktu interesów w stosunku do klientów. W obu zawodach funkcjonuje też rygorystycznie ujęty obowiązek zachowania tajemnicy zawodowej. Jest on nieograniczony w czasie, trwa też po ustaniu stosunku prawnego, na podstawie którego radca lub adwokat udzielał pomocy prawnej[7]Por. Komentarz do art. 3. Warto jednaj pamiętać, że obowiązek zachowania tajemnicy zawodowej nie dotyczy informacji udostępnianych na podstawie przepisów ustawy z dnia 16 listopada 2000 r. o przeciwdziałaniu praniu pieniędzy oraz finansowaniu terroryzmu[8]Dz. U. z 2003 r. Nr 153, poz. 1505, z późn. zm., zob. np. Komentarz do art. 3. Jednak ta regulacja, jako wyjątkowa, winna podlegać wykładni zawody mają charakter wolny. Trybunał Konstytucyjny w wyroku z 19 X 1999 r.[9]Sygn. akt SK 4/99, Lex Polonica nr 344821 rozważając problematykę tego rodzaju zawodów, zwrócił uwagę, że treścią wolności wykonywania zawodu jest stworzenie sytuacji prawnej, w której każdy mieć będzie swobodny dostęp do wykonywania zawodu, uwarunkowany jedynie talentami i kwalifikacjami, nadto rzeczywistą możliwość wykonywania swojego zawodu oraz nie będzie w ramach wykonywania wolnego zawodu poddany rygorom podporządkowania charakterystycznym dla stosunku pracy[10]Przykładem definicji wolnego zawodu opracowanej na potrzeby konkretnej ustawy jest treść pkt. 11 ust. 1 art. 4 ustawy z 20 XI 1998 r. o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych … Continue związku z tym art. 8 ust. 1 ustawy o radcach prawnych wymienia formy organizacyjno prawne w jakich radca prawny może wykonywać zawód. Na odejście od pierwotnego modelu wykonywania tego zawodu wskazuje historia legislacyjna tego artykułu. Początkowo podstawową formą wykonywania zawodu radcy był stosunek pracy, o ile ustawa inaczej nie stanowiła. Obecnie zrównane jest wykonywanie zawodu radcy prawnego w ramach stosunku pracy, w spółkach, w kancelarii, na podstawie umowy prawa cywilnego. Wzbronione zarówno adwokatom jak i radcom jest zawieranie tzw. pactum de quota litis[11]Zob. np. Komentarz do art. wstępne uwagi, można powiedzieć że od lat 90. zacierają się coraz bardziej różnice między dwoma głównymi zawodami prawniczymi. Można mówić o “konwergencji” czy też upodobnieniu się statusu prawnego radcy do statusu adwokata. W aktualnym stanie prawnym jedyną w zasadzie różnicą w stosunku do adwokatury jest możliwość wykonywania zawodu radcy prawnego na podstawie umowy o pracę. Na tą odrębność warto zwrócić prawny jako pracownik sui generisNa wstępie trzeba przypomnieć, że radca prawny obowiązany jest chronić przy wykonywaniu obowiązków zawodowych swą niezależność. Okoliczności pozaprawne, pozbawione związku ze stanem faktycznym sprawy czy też polecenia albo instrukcje nie zwalniają radcy z działania na swoją odpowiedzialność i niezależnie od zewnętrznych wpływów[12]Por. np. obiter dicta w wyroku WSA w Poznaniu z 1 marca 2007 r., I SA/Po 1138/06 oraz Komentarz do art. zasadniczo przekształca modelowy stosunek pracy, by dostosować go do zawodu radcy prawnego jako wolnego. Przepis art. 9 ustawy o radcach podaje zasady, obowiązujące w wypadku zatrudnienia radcy na podstawie umowy o pracę. Winien zajmować samodzielne stanowisko, podlegające bezpośrednio kierownikowi jednostki organizacyjnej. Charakterystyczne jest też, że jeśli w danej jednostce pracuje więcej niż jeden radca, jeden z nich winien być koordynatorem (nie przełożonym). Radcy nie można polecać wykonania czynności nie należących do zakresu pomocy prawnej. Nadto z ważnych powodów radca prawny może odmówić udzielenia pomocy prawnej[13]Art. 22 ust. 1 ustawy o radcach prawnych, zob np. Komentarz do art. o pracę z radcą nie tworzy stosunku prawnego odpowiadającego generalnej definicji stosunku pracy przewidzianej w art. 22 § 11 Kodeksu pracy. Dzieje się tak ze względu na samodzielność wykonywania tego zawodu prawniczego gwarantowaną mocą prawa. Można powiedzieć, że jest to odmiana stosunku pracy sui generis, pozbawiona elementu zależności czy też podległości organizacyjnej i zawodowej radcy wobec zatrudniającego[14]Por. A. Dobrowolski, O istocie sporu, Radca Prawny 1996/6, s. 7-10. Niezależnie od nazwy umowy zawartej z radcą, pomoc prawna udzielana przez niego na rzecz pracodawcy ma charakter działalności samodzielnej. Jest to gwarantowana ustawowo, wobec czego umowa o pracę zawarta z radcą prawnym nigdy nie będzie odpowiadać modelowej umowie scharakteryzowanej w art. 22 § 1 np. Redakcja Radcy Prawnego, Umowa o pracę radcy prawnego, Radca Prawny 1997/2, s. myśl art. 9 ust. 4 ustawy o radcach prawnych pracodawca nie może wydawać radcy poleceń wykraczających poza świadczenie pomocy prawnej. Czy zatem pracodawca może wydawać polecenia dotyczące takiej pomocy? Z pewnością tego rodzaju polecenia nie mogą obejmować wskazań co do sposobu załatwiania poszczególnych spraw. Dozwolone są polecenia dotyczące jedynie organizacyjnej sfery świadczenia pomocy prawnej[16]H. Wierzbińska, Właściwości stosunku pracy radcy prawnego, cz. I., Radca Prawny 2002/4-5, s. 51-63. Jedynie organy jednostek organizacyjnych i osoby zatrudnione na stanowiskach kierowniczych … Continue reading).Zwrócono w doktrynie uwagę, że wykonywanie zawodu radcy na podstawie umowy o pracę pociąga za sobą poddanie radcy i ustawie o radcach prawnych i ustawodawstwu pracy[17]Np. K. Stoga, D. Szubielska, Dwugłos radców prawnych dotyczący statusu radcy prawnego, Radca Prawny ZN. 2015/3, s. 9-39. Jednakże trzeba brać pod uwagę regułę lex specialis derogat legi Kidyba proponuje, by ze względu na zależność pracowniczą przy powstaniu stosunku pracy nie traktować radców prawnych aktywnych w ramach umów o pracę jako przedstawicieli wolnego zawodu. Zaznacza jednocześnie, że taki radca może być jednocześnie reprezentantem wolnego zawodu i być pozbawionym tego statusu[18]A. Kidyba, Radca prawny: zawód wolny, regulowany czy przedsiębiorca?, Radca Prawny ZN. 2014/1, s. 11-21. Jednak taki dualizm w świetle szczególnego charakteru stosunku pracy radcy prawnego wydaje się być końcoweMimo gwarancji niezależności radcy prawnego wprowadzonych przez ustawodawstwo polskie wyrok Trybunału Sprawiedliwości z 6 IX 2012 r., sygn. C-422/11 P ( podkreśla, że w świetle tradycji prawnych krajów UE i prawotwórstwa europejskiego zasadniczym elementem niezależności adwokata jako współpracownika wymiaru sprawiedliwości jest brak pozostawania w stosunku zatrudnienia z klientem. Zdaniem Trybunału zatrudnienie, również przez jednostkę organizacyjną tylko powiązaną z reprezentowaną przez radcę prawnego stroną, może mieć wpływ na niezależność radcy. Dzieje sie tak, co podkreślił Trybunał, ponieważ interesy jednostki organizacyjnej pokrywają się w dużym stopniu z interesami podmiotu reprezentowanego. Wobec tego istnieje ryzyko, że środowisko zawodowe wywrze wpływ na argumentację i wnioski procesowe radców. Sąd co prawda rozważał tu kwestię reprezentacji przed sądami UE, jednak spostrzeżenie o nieformalnym wpływie na radcę jego “otoczenia zawodowego” nie pozostaje bez znaczenia i dla praktyki tego rodzaju wypowiedzi judykatury można przewidywać w bliskiej przyszłości zupełne ujednolicenie statusu obu polskich zawodów prawniczych. Odebranie możliwości działania radców prawnych w ramach stosunku pracy spowoduje, że różnica między radcami a adwokaturą stanie się jedynie formalna. Wobec czego oczekiwać należy zniknięcia zawodu radcy w obecnym kształcie poprzez utworzenie jednolitej adwokatury podobnej np. do modelu niemieckiego. Może również wyodrębnić się nowy regulowany ustawowo zawód prawniczy o charakterze in house lawyer specjalizującego się w obsłudze podmiotów gospodarczych na podstawie przede wszystkim stosunku pracy, tym samym mutatis mutandis nawiązującego do pierwotnej koncepcji statusu radcy prawnego. 11-10-2018 Leave a reply permalink Nierzadko słysząc o zawodzie radcy prawnego, zastanawiamy się, czym różni się ten zawód od zawodu adwokata. Nierzadko słysząc o zawodzie radcy prawnego, zastanawiamy się, czym różni się ten zawód od zawodu adwokata. Z roku na rok tych różnic jest coraz mniej, jednak cały czas istnieje rozdział wspomnianych profesji. Jeszcze kilka lat temu radcy prawni nie mogli pełnić funkcji obrońcy w sprawach rodzinnych, karnych i karnoskarbowych. Teraz już się to zmieniło, jednak w dalszym ciągu zależne jest to od cechy odróżniającej radcę od adwokata. Obydwa zawody są zawodami pokrewnymi, a jedyną różnicą aktualnie jest to, że radca prawny w przeciwieństwie do adwokata może wykonywać zawód, pozostając w stosunku pracy. Mówiąc prościej, z radcą możemy zawrzeć umowę o pracę, podczas gdy z adwokatem wyłącznie umowę cywilnoprawną. W związku z tym obrońcą w sprawach karnych lub karnoskarbowych może być wyłącznie radca niebędący w stosunku pracy. Nic zatem dziwnego, że od dłuższego czasu mówi się o połączeniu obydwu profesji w jedną, gdyż Polska jest na mapie Europy jednym z tych dziwnych wyjątków, gdzie zawody prawnicze są w tak specyficzny sposób rozdzielone. Według naszej wiedzy prace nad wspomnianym połączeniem już trwają, ale co z tego wyniknie – nie wiadomo. Wiadomo tylko, że samo środowisko uważa ten istniejący od wielu lat podział za niepotrzebny i sztuczny. Radca prawny, tak samo jak adwokat, może udzielać porad prawnych, sporządzać pisma procesowe oraz opinie prawne, obsługiwać wierzytelności będące na etapie postępowania sądowego, czy też reprezentować klientów przed sądem lub urzędem państwowym. To oczywiście zaledwie ułamek wszystkich jego uprawnień i zadań – lista obowiązków jest w tym przypadku naprawdę długa. Pamiętajmy też, że radca prawny to nie to samo, co doradca prawny! Doradca świadczy usługi prawnicze nie będąc jednocześnie w samorządzie adwokatów lub radców prawnych, nie ma także ich uprawnień – doradca nie ukończył aplikacji lub też nie zdał egzaminu końcowego. Owszem, może on udzielać porad, czy przygotowywać projekty pism, może również być pełnomocnikiem w postępowaniach administracyjnych i niektórych sprawach cywilnych, ale na tym kompetencje doradcy się kończą. Sam doradca prawny nie ma też w obowiązku dochowania tajemnicy zawodowej w przeciwieństwie do adwokata czy też radcy prawnego. Warto mieć to na uwadze, aby w razie potrzeby zwrócić się do osoby, która faktycznie posiada odpowiednie uprawnienia. Wracając do meritum: zarówno adwokat, jak i radca prawny, są osobami, do których kierujemy swe kroki, mając problem z prawem administracyjnym, cywilnym lub rodzinnym. Oboje mogą nas reprezentować przed sądem cywilnym, administracyjnym, czy też Sądem Najwyższym. Możliwe jest też reprezentowanie nas przed urzędami, organami samorządu terytorialnego oraz władzy publicznej. Zarówno do radcy, jak i do adwokata, możemy się zwracać “panie mecenasie”. Mamy zatem nadzieję, że naszym tekstem trochę rozjaśniliśmy kwestię, kim tak w zasadzie jest radca prawny, i co go różni od innych osób związanych z prawem. Jednocześnie mamy nadzieję, że już wkrótce w naszym prawie zawody radcy i adwokata zostaną połączone, by nie mnożyć niepotrzebnie bytów. [wp_ad_camp_1] Czym się różni radca prawny od adwokata? Okazuje się, że to pytanie – na które każdy prawnik odpowie w 3 sekundy (że właściwie to niczym), dla nie-prawnika przynosi wiele wątpliwości. Błędne postrzeganie zawodu radcy prawnego. Jedni uważają, że radca prawny to taki “niedouczony adwokat”. Z kolei inni, że to “to samo co adwokat, tylko tańszy”. Wreszcie jeszcze inni twierdzą, że radca prawny obsługuje podmioty gospodarcze, a adwokat głównie osoby fizyczne. Pokutuje też czasem pogląd, że radca prawny zajmuje się tylko sprawami cywilnymi, a adwokat przyjmuje zarówno sprawy cywilne jak i karne. Tymczasem wszystkie te poglądy są błędne! Mity a rzeczywistość Po pierwsze śmiem twierdzić, że aplikacja radowska jest trudniejsod adwokackiej. Świadczy o tym chociażby dużo więksliczba kolokwiów do zaliczenia w jej trakcie. O żadnym niedouczeniu nie może więc być mowy. Po drugie – co do cennika usług- wszystko zależy od tego, którego adwokata z którym radcą prawnym porównujemy Po trzecie, przedstawiciele obu zawodów prawniczych mogą obsługiwać zarówno osoby prawne jak i osoby fizyczne. Jest to pochodna tego, jaki profil działalności przyjmie dana kancelaria a zapewne też tego, jacy klienci się do tej kancelarii zgłoszą. I po czwarte, radcowie prawni znają prawo karne równie dobrze jak adwokaci. Od dłuższego już czasu mogą występować przed sądami karnymi. Częściej zapewne jako pełnomocnicy pokrzywdzonego, który przystąpił do sprawy jako oskarżyciel posiłkowy. Nic nie stoi jednakże na przeszkodzie, by byli też obrońcami oskarżonego. Jeśli więc ktoś miał powyższe wątpliwości, to mam nadzieję, że zostały one właśnie rozwiane i nikt już nie będzie miał obaw przed odwiedzeniem kancelarii radcy prawnego, do czego serdecznie namawiam! Podobnie jak do zapoznania się z ofertą naszej kancelarii: zakres usług. adwokat prawnik radca prawny

kto tańszy adwokat czy radca prawny